Nieuw tijdperk
Voor zover na te gaan werd de term ‘New World Order’ (Nieuwe Wereld Orde - NWO) voor het eerst gebruikt door de 28e president van de VS, Woodrow Wilson, uitgesproken na het einde van de 1e Wereldoorlog 1914-1918. Er zou een nieuwe ordening nodig zijn om de wereld ‘veilig te maken voor democratisering’. Van zijn plannen kwam niet veel terecht. Naar verluidt heeft Adolf Hitler de uitdrukking ook gebruikt in een speech in 1928, toen nog NAZI-activist en toekomstige leider van het ‘Derde Rijk’. In 1940 publiceerde H.G. Wells zijn boek ‘The New Worldorder’. Hij behandelde hierin het ideaal van een wereld zonder oorlog waarin recht en orde uitgaan van een wereldbestuur.
Recenter, in 1990, sprak wijlen president George H.W. Bush (1924—2018) over een NWO die er zou moeten komen na de 1e Golfoorlog. Sindsdien is de term door menig (wereld)leider in de mond genomen, tijdens of na crises, als politieke uitdrukking om aan te geven dat het anders moet. In het Westen is men ervan overtuigd dat de wereld gereset moet worden, omdat de huidige configuratie niet houdbaar is. Derhalve wordt tegenwoordig een verwante uitdrukking gebezigd: Great Reset (Grote herstart). De gedachte is dat oude systemen moeten worden vernieuwd en de mens verder moet evolueren door deel te krijgen aan de digitale wereld.
Daarnaast wordt het begrip NWO ook gezien als aanduiding van een complottheorie waarin gevreesd wordt voor het ontstaan van een totalitaire wereldregering.
Hoe dan ook, in Europa is men er volop mee bezig en ook Amerika speelt een grote rol in de ontwikkelingen rondom een NWO. Logisch ook wel, want de USA is natuurlijk de wereldleider van de laatste eeuw. De vraag wordt echter steeds actueler: hoe lang blijft dat nog zo? Want Amerika als leidende supermacht heeft het moeilijk. De economie staat zwaar onder druk, de dollar als wereldreservemunt eveneens. Steeds meer landen, waaronder China, zeggen openlijk dat het tijd wordt voor een andere ‘wereld(handels)munt’. En: het vertrouwen van de wereldgemeenschap in het Amerikaanse leiderschap wordt in ras tempo minder.

Midden-Oosten
Gezien de opkomst van andere machten, zoals China en Rusland, kost het de Amerikanen steeds meer moeite om hun rol als wereldleider te handhaven. In september 2000 formuleerde de rechtse denktank PNAC (Project for the New American Century) een aantal plannen waarin de VS een unieke rol hebben in de wereld en Amerika die dominante status moet afdwingen door middel van ‘regimechange’ en de inzet van militaire middelen. Welnu, daarvan hebben we in de voorbije decennia een en ander kunnen zien. De Amerikanen hebben in het Midden-Oosten behoorlijk huisgehouden, allemaal onder het mom van ‘democratisering’ en met behulp van valse argumenten (zgn. aanwezigheid van massavernietigingswapens bijvoorbeeld). Een nieuwe lente werd beloofd, een puinhoop is het geworden. Diverse landen zijn in het ongeluk gestort: Libië, Somalië, Afghanistan, Irak, Syrië en zo meer (zie artikel ‘Amerikaanse overmoed: rampzalige interventies in het M-O’ van Maarten van Rossem – maartenonline.nl) 

Koude Oorlog
Dit is een term die de verhoudingen aanduidt zoals die er waren in de tijd na WO II, tussen het communistische Oostblok (de USSR, e.a.) en het democratische Westen. En dus ook tussen de NAVO en het Warschaupact.
In december 1989 kwam er een einde aan de Koude Oorlog met een overeenkomst, gesloten door de toenmalige leiders Michail Gorbatsjov en George Bush sr. Daarbij werd o.a. afgesproken dat de troepen van het Warschaupact zich zouden terugtrekken en de NAVO niet verder richting het Oosten zou worden uitgebreid.
Een jaar eerder schafte Michail Gorbatsjov de zgn. Brezjnevdoctrine (‘alle socialistische landen moeten één blok vormen tegen het kapitalisme’) af en verklaarde dat de Oost-Europese landen hun eigen koers konden gaan varen. Dat deden ze en in 1991 werd het Warschaupact in Praag officieel ontbonden. Maar wat gebeurde? In de jaren daarna werden diverse voormalige Oostbloklanden lid van de NAVO, hetgeen ertoe leidde dat de NAVO zich dus tegen de afspraken in alsnog uitbreidde naar het Oosten in de richting van de Russische Federatie (zie kaartjes). 

Oekraïne-oorlog
Uiteraard was dit een doorn in het oog van de Russen. Een reactie kon niet uitblijven. Vooral toen in 2014 onder (verborgen) leiding van het Westen (lees: Amerika en Europese bondgenoten) een regelrechte staatsgreep plaatsvond in Oekraïne. Dat was, in tegenstelling tot het Westerse narratief, niet zomaar een revolutionaire volksopstand (de Maidanrellen) en kwam niet zomaar uit de lucht vallen. De in 2017 overleden Pools-Amerikaanse politiek wetenschapper Zbigniew Brzezinski wordt beschouwd als een van de Amerikaanse geostrategen. In zijn boek The Grand Chessboard (Het Grote Schaakbord - 1997) waarschuwde hij al voor een te grote superioriteit van ‘Eurazië’ (o.a. Rusland, China, India). Volgens hem zou de strijd om de wereldheerschappij op dat continent moeten worden gevoerd. In deze zienswijze had Oekraïne als nieuwe onafhankelijke staat een spilfunctie omdat het simpelweg tussen de zich uitbreidende EU/NAVO en Rusland ligt. Het verlies van een onafhankelijk Oekraïne heeft onmiddellijke consequenties voor Centraal Europa. We schreven er in AMEN Actueel al over in 2015 (AMEN 121, juli/aug. 2015). 
Ziedaar de achtergrond van wat zich de laatste tijd in Oekraïne heeft afgespeeld. Het land speelt een cruciale rol in de machtsverhoudingen tussen West en Oost. De Oekraïne-oorlog is dus feitelijk een proxy-oorlog, onderdeel van een schaakspel om de ‘wereldheerschappij’.
Kortweg komt het hierop neer: Amerika c.s. zal alles doen om Rusland ‘klein’ te houden, terwijl de Russen vastbesloten zijn de Westerse dominantie te bestrijden. De niet aflatende propaganda via de Westerse mainstream media heeft van de Russische leider, thans Vladimir Poetin, een kwaadaardige gek gemaakt, die er op uit is het Russische machtsgebied te vergroten. President Biden riep zelfs op tot een regimechange (hé, waar kennen we dat van?). Dit, en nog veel meer, maakt het conflict in Oekraïne uitermate belangrijk voor de machtsverhoudingen in de wereld.

Westerse dominantie
Rusland heeft na (jaren)lang aarzelen gemeend nu te moeten ingrijpen in de -naar eigen zeggen- voortdurende dreiging en infiltratie van Amerika en haar bondgenoten, door Oekraïne binnen te vallen, teneinde het ‘Russische deel’ (de zelfverklaarde volksrepublieken Donetsk en Loegansk) te ‘bevrijden’ en het ‘corrupte regime Zelensky’ te ontmantelen. Bovendien voelde het zich bedreigd omdat zich in Oekraïne op diverse plaatsen biolaboratoria bevonden waar men -volgens de Russen- biowapens zou kunnen ontwikkelen. Aanvankelijk werd dat in de Westerse media afgedaan als complottheorie, maar inmiddels is duidelijk dat ze er inderdaad waren.
Maar er is meer! Rusland voelt zich gedwongen om de strijd aan te gaan met de Westerse hegemonie. Op meerdere fronten voert Poetin, en in zijn kielzog leiders van andere landen, de strijd tegen de door de VS georganiseerde unipolaire wereld (= één land legt andere landen zijn wil op). Om het even plat te zeggen: men is de Amerikaanse arrogantie en machtsbeïnvloeding spuugzat en vindt de Westerse hypocrisie en decadentie zum kotzen.
Wie deze gedachtengang van de Russen niet in het oog houdt, heeft geen begrip van wat zich momenteel afspeelt in de wereld en specifiek in Oost-Europa. En dat het de Russen menens is, bleek al in het Midden-Oosten waar ze hebben voorkomen dat het Syrische regime zou worden geëlimineerd. De Amerikanen hadden het nakijken.

Hegemonie
Na de inval in Oekraïne heeft Amerika als de wiedeweerga opgeroepen tot sancties en Europa volgde als gewillig NAVO-partner razendsnel. Alles wat Rusland is of heet, moet worden gecanceld, tot de grote Russische schrijvers, schilders, wetenschappers, sporters, etc. aan toe. Rusland moet worden uitgesloten van de wereldgemeenschap en in z’n machtsontwikkeling worden tegengewerkt.
Echter… zo eenvoudig is dat niet en het tegendeel lijkt zich nu te ontwikkelen! Het motto ‘samen tegen Rusland’ is een gotspe gebleken. Nog geen derde van de VN-lidstaten schaart zich achter die sancties, die vooralsnog niet veel indruk maken in Moskou. Sterker nog, Rusland zelf dicteert meer en meer de gang van zaken. Landen worden verplicht gas, olie, etc. af te rekenen in roebels, hetgeen een regelrechte aanval is op de hegemonie van de (petro)dollar. In 1973 heeft het Westen de koppeling van de dollar met het goud losgelaten, met als gevolg dat de waarde van geld gaandeweg verdampte. Men heeft een schuldeneconomie gecreëerd door nieuw geld te scheppen met de druk op een (computer)knop. Rusland wil weer overgaan tot een goudgedekt muntsysteem. Samen met China heeft Rusland de afgelopen jaren van alle landen het meeste goud ingekocht. Zie dit artikel.
Het heeft z’n militaire capaciteit zorgvuldig op- en uitgebouwd en men beschikt momenteel bijvoorbeeld over de meest geavanceerde hypersonische (lange afstands)raketten. Deze gaan vijf, zes keer sneller dan het geluid en zijn niet te onderscheppen (dat gaf president Biden zelfs toe). Om een idee te geven: Berlijn is vanuit Moskou in 1 minuut te bereiken, Parijs of Londen in 2 minuten. Legerchef John Hyten getuigde in de Amerikaanse Senaat: “We hebben de wapens niet om ons daartegen te verdedigen. We staan machteloos” (Bron: Nieuwsblad.be). Zie uitleg op deze video.  

De eerder genoemde sancties zijn bedoeld om Rusland dwars te zitten, maar de gevolgen zijn en worden hoe langer hoe meer desastreus, met name voor Europa. En toch maar doorgaan met nieuwe sancties. Je kunt je afvragen waar het gezonde verstand van onze ‘leiders’ gebleven is. Ondertussen verdienen de Russen goud geld aan de verkoop van grondstoffen aan landen als China, India, e.a.

Enfin, om een lang verhaal wat korter te maken: we zouden in dit decennium weleens getuige kunnen worden van het feit dat de hegemonie zich gaat verplaatsen van het Westen naar het Oosten. De dominantie van Amerika is tanende en Europa stelt qua defensie (nog) niets voor en gaat financieel en economisch in ras bergafwaarts. Kortom, door een wankelende supermacht en een ernstig verzwakt Europa staan de machtsverhoudingen in de wereld stevig onder druk. Onlangs verscheen een bericht met als titel: ‘BRICS-landen werken aan andere Wereldorde’. Deze discussie is in een stroomversnelling gekomen door de sancties van de VS en de EU tegen Rusland!  
We citeren: “De BRICS, het economische samenwerkingsverband van Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika breidt zich uit naar andere landen. BRICS wordt ‘BRICS Plus’. (…) De BRICS knagen aan de macht van internationale instellingen die door het Westen gedomineerd worden: de Wereldhandelsorganisatie, het IMF, de G7, G20 en de Wereldbank” (Bron: De andere krant). 
De BRICS-landen zijn nu al goed voor 24% van de wereldproductie, tegenover 18,5% van Amerika en 13,4% van Europa. Het is dus niet zonder betekenis als deze landen een nauwe financiële en economische samenwerking nastreven en deze bovendien uitbreiden naar andere landen, waaronder Egypte, Iran, Syrië, Pakistan, Mexico, Indonesië, Argentinië, Saoedi-Arabië en Turkije (nota bene NAVO-lid met een van de grootste legers!). Zie ook dit artikel: ‘Three more countries (Saoudi Arabia, Turkey, Egypt) set to join BRICS’. Zo lijkt de wereldgemeenschap zich op te splitsen in twee blokken, die beide uit zijn op dominantie en een nieuwe wereldorde.

Profetisch Woord
Elf jaar geleden schreven we in AMEN (nr. 96, mei/juni 2011) over Amerika in het licht van de profetieën. Een citaat uit dat nummer: “Het is een feit dat Amerika niet expliciet in de Bijbel wordt genoemd. Sommigen rekenen Amerika tot de in de Bijbel genoemde (verre) ´kustlanden´ (NBG/HSV) of ´eilanden´ (SV), maar daar is veel tegen in te brengen. Als we de profetieën over de eindtijd lezen, komen we toch voornamelijk terecht in het Midden-Oosten en (een deel van) Europa… een soort hersteld Romeins rijk.” Ook speelt de ‘koning van het Noorden’ een rol in het profetisch Woord. Wat wij hier het ‘oosten’ noemen is vanuit Israël gezien het ‘noorden’!
Ooit concentreerde de wereldmacht zich in het Oosten en verplaatste zich, met name na de val van het Romeinse Rijk gaandeweg naar het Westen. Het keizerrijk Rusland bestond van 1721 tot 1917 en omvatte aan het eind van de 19e eeuw ruim 22 miljoen km2 met de meeste inwoners in het Europese gebied. Het besloeg deels Azië, Europa en Noord-Amerika (Alaska). Het werd overtroffen door het Britse Rijk, het grootste imperium aller tijden (kort na WO I een bevolking van 458 miljoen mensen en een landoppervlak van 31 miljoen km²). Ondertussen hadden de Amerikaanse kolonies zich onafhankelijk verklaard in 1776 en terwijl de heerschappij van het Britse Rijk later afbrokkelde kwamen de Verenigde Staten van Amerika naar voren en ontwikkelden zich in de tweede helft van de 20e eeuw tot een supermacht. Na het debacle van de Vietnam-oorlog en later de Irak-oorlog verloor Amerika zijn prestige en autoriteit. Ook economisch en financieel, én de opkomende macht van o.a. China verzwakten de Amerikaanse positie meer en meer. Zo raakten de Westerse machten langzamerhand in verval en nu leven we in een tijd dat men zich in het Oosten flink begint te roeren.
Wat dat betreft leven we in een enerverende periode waarin de machtsverschuiving van het Westen naar het Oosten zich zou kunnen voltrekken, misschien wel sneller dan gedacht. En die verschuiving zou ook in het licht van het profetisch Woord geen onlogische gang van zaken zijn. We blijven het volgen, dus DV later meer!

Update 11 nov. 2022 Meer dan 12 nieuwe BRICS-leden!
Meer dan een dozijn landen hebben nu een aanvraag ingediend om toe te treden tot BRICS, waaronder Algerije, Iran en Argentinië. De multipolaire orde krijgt meer en meer vorm. Na deze uitbreiding zal BRICS meer dan de helft van de wereldbevolking omvatten, 60% van het wereldwijde gas en 45% van de wereldwijde oliereserves.
Zie www.silkroadbriefing.com